Σε αυτό τον κλάδο που είναι σχετικά κορεσμένος, ο ανταγωνισμός είναι τρελός. Δεν μπορώ να χαράζω πορεία με βάση τον ανταγωνισμό. Αυτό με φθείρει. Ο ανταγωνισμός είναι βασανιστικός. Μπορεί να υπάρχουν και κάποια θετικά στον ανταγωνισμό, αλλα δεν έχουν βάθος. Οπότε προσπαθώ όσο μπορώ να τον κρατάω μακριά απο εμένα γιατι δεν με κανει να ανθίζω.
Η φράση:
Όλα τα λουλούδια μπορούν να ανθίσουν.
για άλλο λόγο είχε ειπωθεί, αλλά ας κοιτάξουμε γύρω μας, όλα τα λουλούδια ανθίζουν.
Το καθένα με τις δυνατότητες του, τα εφόδια και τα τραύματα του.
Σχετικά με το κόσμημα, αυτή η φράση που σκέφτομαι και με ηρεμεί είναι:
Μακάρι οι άνθρωποι να αγοράζουν από μικρούς παραγωγούς και ας μην είμαι εγώ αυτός.
Ολα αυτά που σκέφτομαι, είναι σκέψεις, που προσπαθώ να τις υλοποιήσω μεσα στην καθημερινότητα μου. Δεν ειμαι η κυρία τέλεια, ούτε θέλω να γίνω. Φυσικά και ψωνίζω απο πολυκαταστήματα αλλα προσπαθώ όλο και περισσότερο να στηρίζω μικρούς παραγωγούς.
Είμαι υπέρ στην ποιότητα και οχι ποσότητα.
Εάν εκτιμήσουμε την αξία του χειροποίητου, αυτό συλλογικά θα μας πάει πολύ μπροστά.
Πλέον σκέφτομαι ότι εάν για παράδειγμα, μια κοπέλα επιλέξει να αγοράσει σκουλαρίκια από την ταδε καλλιτέχνη, αυτό, αυτομάτως με κάνει χαρούμενη. Σκέφτομαι οτι λογικά, αυτή η κοπέλα που εκτιμάει το χειροποίητο και καταλαβαίνει την αξία και τον κόπο του, θα το επικοινωνήσει.
Έτσι, όσο περισσότεροι εκτιμήσουν το χειροποίητο, τόσο ανοίγει η πίτα έναντι των κοσμημάτων μηχανής.
Το μέλλον βέβαια κανείς δεν το ξέρει, μπορεί κάποια στιγμή να πάω και εγω στο παραγωγικό κόσμημα αλλά εύχομαι να υπάρχει πάντα η πινελιά του χειροποίητου.
Εύη